نعوظ به حالتی گفته میشود که آلت تناسلی مرد به دلیل پر شدن بافتهای اسفنجی از خون، سفت و راست میشود. این فرآیند معمولاً در پاسخ به تحریک جنسی یا فیزیکی رخ میدهد و یکی از نشانههای سلامت جنسی مردان است.
نعوظ یک فرآیند پیچیده است که به هماهنگی بین سیستم عصبی، عروقی و هورمونی بدن نیاز دارد:
نعوظ طبیعی نشاندهنده عملکرد مناسب سیستمهای مختلف بدن است، از جمله:
- سیستم قلبیعروقی (برای تأمین جریان خون کافی).
- سیستم عصبی (برای ارسال پیامهای عصبی).
- سیستم هورمونی (به ویژه هورمون تستوسترون).
هرگونه اختلال در این سیستمها ممکن است به مشکلاتی مانند عدم نعوظ منجر شود.
عدم نعوظ به ناتوانی در دستیابی به حالت نعوظ یا حفظ آن برای مدت زمان کافی در طول رابطه جنسی گفته میشود. این مشکل میتواند به صورت موقتی یا مداوم بروز کند.
عدم نعوظ میتواند ناشی از عوامل جسمی، روانی یا محیطی باشد. برخی از این عوامل عبارتند از:
- بیماریهای قلبی :مشکلات عروقی میتواند باعث کاهش جریان خون به آلت تناسلی شود.
- دیابت: آسیب به عروق خونی و اعصاب از عوارض شایع دیابت است که میتواند بر نعوظ تأثیر بگذارد.
- اختلالات هورمونی:کاهش سطح تستوسترون یا اختلالات تیروئید.
- بیماریهای عصبی:مانند آسیبهای نخاعی یا مولتیپل اسکلروزیس
- استرس و اضطراب، بهویژه در رابطه با عملکرد جنسی.
- افسردگی که میتواند میل جنسی و توانایی نعوظ را کاهش دهد.
- مشکلات روابط زناشویی.
- مصرف سیگار، الکل و مواد مخدر.
- تغذیه نامناسب و کمبود فعالیت بدنی.
اختلال نعوظ (Erectile Dysfunction یا ED) به حالتی گفته میشود که فرد به صورت مکرر یا مداوم قادر به دستیابی به حالت نعوظ یا حفظ آن در طول رابطه جنسی نباشد. این وضعیت معمولاً به عنوان یک اختلال جنسی طبقهبندی میشود و میتواند تأثیرات جدی بر کیفیت زندگی فرد و روابط عاطفی او داشته باشد.
اختلال نعوظ میتواند ناشی از ترکیبی از عوامل جسمی و روانی باشد.
- مشکلات عروقی مانند تصلب شرایین یا فشار خون بالا.
- دیابت و آسیبهای عصبی مرتبط.
- مصرف برخی داروها مانند داروهای ضد افسردگی و آنتیهیستامینها.
- اضطراب عملکردی (ترس از ناکامی در رابطه جنسی).
- افسردگی و مشکلات روانشناختی دیگر.
- تجربیات منفی جنسی در گذشته.
- کاهش سطح تستوسترون.
- مشکلات غدد درونریز.
اختلال نعوظ میتواند تأثیرات گستردهای بر جنبههای مختلف زندگی فرد داشته باشد:
- کاهش صمیمیت و ارتباط عاطفی میان زوجین.
- افزایش تنشها و مشکلات در رابطه.
- کاهش اعتماد به نفس.
- اضطراب و افسردگی.
- اختلال نعوظ میتواند نشانهای از بیماریهای جدیتر مانند مشکلات قلبی باشد.
استفاده از تکنیکهای کاهش استرس مانند یوگا، مدیتیشن و مشاوره روانشناختی میتواند به بهبود مشکلات نعوظ کمک کند.
معاینات دورهای میتواند به شناسایی و درمان بیماریهای زمینهای که بر نعوظ تأثیر میگذارند کمک کند.
- داروهایی مانند سیلدنافیل (ویاگرا) و تادالافیل (سیالیس) میتوانند به بهبود جریان خون در آلت تناسلی کمک کنند.
برای افرادی که اختلال نعوظ آنها به دلایل روانی است، مشاوره با یک روانشناس یا مشاور جنسی میتواند مؤثر باشد.
- استفاده از دستگاههای وکیوم برای افزایش جریان خون.
- جراحی در موارد شدید که سایر روشها ناکارآمد هستند.